Zaterdag 17 april 2010

10.00 u Blij dat die sombere koude winter eindelijk voorbij is en we van de zon kunnen profiteren, vertrekken we dus. We ver­wonderen ons over de blauw lucht, ondanks de wolk van stof en as, van een IJslandse vulkaan met de onuitspreekbare naam, die het ganse luchtvaartverkeer stillegt.

Eerst maken we een kleine siteseeing door  het begijnhof..

Voor een echte bloesemtocht zijn we misschien ietsjes te vroeg, maar toch genieten we van al het moois dat dit landschap ons geeft. Op een prachtige plek, aan de rand van het bos, spreken we ons lunchpakket aan en onze dorst kunnen we laven in de kantine van een vliegpleintje voor miniatuurvliegtuigen.

’s Herenelderen heeft meer te bieden dan een mooie naam alleen, o.a ’t kasteel van Rennes. Jammer dat de kapel gesloten is.

Iets verder moet er een brug of tunnel over of onder de spoorweg lopen, maar die blijkt verdwenen. Dus wij maar ploeteren door de velden (gelukkig is het droog) tot de volgende brug. Eerst nog wat klefferen en klauteren en we zijn terug op het rechte pad.

Het kasteel van Rooi weerspiegelt zich prachtig in het water.

Een bakkerscamionette wordt leeggeplunderd door hongerige (?) Sippels.

We komen voorbij het Kasteel van Betho en aan de voeten van Ambiorix genieten we nog van een pintje alvorens naar de Jeugdherberg terug te keren.

Zondag 18 april 2010

Vandaag vertrekken we met de auto’s naar ’s Herenelderen en daar begint onze wandeling. We constateren dat de bloesems echt , met de dag, meer openbloeien. We stappen door een zonovergoten landschap en pittoreske dorpjes en er wordt duchtig op los gefotografeerd. Onze doel is vandaag Alde Biesen, dat we ietsje na 1.00 u (eindelijk) bereiken en waar we onze picknick verorberen. Een terrasje wordt met plezier opgezocht en dan gaat de wandeling terug. Ik heb niet gedacht dat ik het, dit weekend, nog zou schrijven maar we zijn blij met het kleinste streepje schaduw en een briesje wind. Het is echt heel warm!

Ik heb het gevoel dat de fotograven veel minder enthousiast zijn en alleen nog (plichts­ getrouw) hun toestel hanteren bij het Wijnkasteel Genoels-Elderen. De conversatie lijkt stil­gevallen. Heeft men elkaar nu echt niks meer te vertellen of zou het kunnen… dat… heel misschien… niet alleen ik moe ben? Ik (wij) ben (zijn) dus blij bij de auto’s aan te komen en de zware wandelschoen te verwisselen voor een lichter paar.

Ria en Roland thx voor dit prachtig weekend. Het was echt af!